İrade savaşı

Şu an hükümetle eylemciler arasında bir irade savaşı yaşanıyor. İki taraf da birbirini hata yapmak için kışkırtacak. İki taraf için de hata yapmamak kondüsyona bağlı. Bunu birazda kaynakları belirleyecek. Ve motivasyon da önemli.

Eylemciler şiddet içermeyen gösterileri ve mizahı kullanıyorlar. Dayanışma ruhunu sahaya yansıtıyorlar. Ortalığı temizlemek, yemek kabul etmek (Budist rahipler gibi), sağlık ve hukuki  hizmetleri kendi aralarında vermeye çalışıyorlar. Araç olarak yeni nesil  cep telefonları üzerinden twitter'ı kullanıyorlar. Bu telefonlarla da kayıt yapıp bu görüntüleri sosyal medyada paylaşıyorlar. Kendilerine uygulanan gücün hukuki olup olmadığını bu kanıtlarla destekliyorlar. Bir de ana akım medyayı bypass ediyorlar. Hizmet sektörüne baskı uyguluyorlar. Mizahın etkin kullanımı ile ilk defa hükümeti komik hale düşürmeyi başardılar. (Bunu muhalefet yapamamıştı bugüne kadar.)  Bu da hükümeti kızdırıp daha fazla hata yapmasına yol açtı.

Bu arada iki taraf da karşı tarafta olan şirketlere ambargo uygulama kararı alıyor.

Belki de tek bir başları olmayışı da daha düzenli devlet aygıtına karşı onlara bir avantaj sağlıyor. Sabah işlerine veya evlerine gidiyor, gece eyleme geliyorlar. Hatta biraz da böyle dağınık kalmaya çalışıyorlar. İşi organize hiyerarşik bir yapıya dönüştürmek istemiyorlar ki hükümet karşısında net bir rakip bulamasın.

Şu an bir psikolojik harp var. İki tarafında ana hedefi hasmını alt edebileceği kendi ortamına çekmek.